درمان جوشگاهها

یکی از مشکلاتی که در سنین بحران ساز یعنی سنین ازدواج مورد توجه جدی قرار می گیرد، ظاهر ناخوشایند آثار زخمهای صورت است که عمدتا توسط جوشهای چرکی و عمیق صورت و همچنین در اثر عوامل دیگر مانند آبله مرغان و جراحات پوستی ناشی از ضربه و تصادفات یا بیماریهای دیگر بوجود می آید. اگر چه جوشگاههای پوستی از نظر دیگران می تواند خیلی خفیف و نامشخص باشد ولی با این حال برای خود بیمار بسیار قابل توجه است.

از آنجا که پیشگیری از ایجاد اسکار یا جوشگاه بسیار ساده تر از درمان است، لذا در اکثر موارد تاکید بر درمان طبی زودرس و طولانی تا پایان بیماری می باشد. در جوش غرور جوانی اسکارها می توانند از سوراخهای کوچک که ممکن است با سوراخهای گشاد غدد چربی پوست اشتباه شوند، تا ضایعات آبله ای شکل بزرگ و عمیق وجود داشته باشند. این جوشگاهها یا اسکارها می توانند صورت، پشت، سینه و حتی بازوها را گرفتار کنند و می توانند فرو رفته یا برآمده باشند.

روشهای مختلف درمان اسکار آکنه و جوشگاههای صورت عبارتند از: عمل تراشیدن پوست، استفاده از لیزر CO2، عمل جراحی برداشتن اسکار، برآمده کردن پوست و گرافت پوستی، تزریق مواد پرکننده اسکار و پیلینگ یا لایه برداری پوست که بر اساس شدت و گستردگی ناهنجاری پوست در افراد مبتلا می توان انتخاب کرد.

در روش درم ابریژن به وسیله عمل تراش پوست لایه سطحی پوست سائیده شده و در نتیجه لایه زیرین پوست که ظاهر صاف تر و شفاف تری دارد، جایگزین آن می شود. همچنین لایه زاینده پوست تا مدت ۶ ماه بعد فعالتر بوده و سرعت رسیدن سلولهای عمقی پوست به سطح پوست بیشتر شده و کلاژن سازی در ناحیه درم فعالتر شده و استحکام درم بیشتر می شود.

کلیه این اتفاقات باعث کم شدن عمق اسکار و فرورفتگی پوست یا از بین رفتن آن می شود. استفاده از کرمهای مخصوص که قبل از عمل باعث تحریک پوست و لایه برداری می شود، چند هفته قبل از عمل ضروری بوده و باعث سریعتر شدن ترمیم پوست پس از عمل سائیدن پوست می گردد.

پس از عمل با پانسمان مخصوص روی پوست پوشانده شده و بعد از ۲ تا ۴ روز، پانسمان برداشته می شود و پس از دو هفته بیمار می تواند با استفاده از وسایل ضد آفتاب به سرکار خود برود. البته تا مدت ۶ ماه بیمار نبایستی و معرض مستقیم نور آفتاب قرار بگیرد. بیماران که سابقه عفونت تب خال و یا سابقه عدم ترمیم زخم دارند و همچنین کسانی که قرص اکوتان مصرف می کنند، بایستی قبل از عمل به پزشک اطلاع دهند.

بعضی مواقع جوشگاههای عمیق پوست صورت را با عمل جراحی برداشته و محل را بخیه می زنیم، در برخی بیماران لازم است اسکارهای عمیق توسط تزریق کلاژن پر شده و یا در بعضی موارد پیوند پوست از پشت گوش به ناحیه فرو رفته پوست انجام می شود. انواع مختلف پیلینگ، به تنهایی یا همراه سائیدن پوست برای بهبودی جوشگاههای سطحی و التهابی پوست انجام می شود که این عمل اگر همراه با مصرف طولانی مدت اسیدهای رتینوئیک و ترکیبات آلفاهیدروکسی اسید باشد، بخصوص در افراد با پوست سفید و روشن نتایج خوبی دارد.

امروزه از لیزر دی اکسید کربن، در درمان اسکارهای پوستی نیز استفاده شده است که نتایج خوب بوده و با عمل سائیدن پوست قابل مقایسه است و عوارض نیز محدود گزارش شده است.

درمان تیرگی پس از التهاب ناشی از جوشهای دستکاری شده، مشکل و طولانی است و برای حصول نتایج مورد قبول، ۱۲-۶ ماه وقت لازم است. استفاده روزانه از ضد آفتابهای با طیف وسیع بخش مهم درمان است. انواع متفاوتی از کرمهای موضعی در درمان تیرگی پس از التهاب استفاده می شود که شامل کرمهای هیدروکینون، ترتینوئین، اسید گلیکولیک و آزلائیک اسید است. استفاده از پیلینگهای شیمیایی در بدست آمدن نتایج عالی، موثر است.

سایر درمانها شامل استفاده از تری کلرواستیک اسید، کرایوتراپی سطحی با نیتروژن مایع می باشد که البته در افراد با پوست تیره به دلیل احتمال ایجاد اسکار بهتر است انجام نشود. استفاده از کرمهای پوشاننده برای مناطق درگیر نیز می تواند از لحاظ ظاهری برای فرد موثر باشد. رتین آلدئید و یا اسید گلیکولیک می تواند در درمان تیرگی پس از التهاب در مورد جوش صورت استفاده شود

دکتر محمد علی نیلفروش زاده -متخصص پوست و مو

زیبــاشــو دات کام