عفونت های قارچی در زنان

حدود ۷۵ درصد از زنان بزرگسال، دست‌ کم یکبار دچار عفونت‌های قارچی دستگاه تناسلی می‌شوند. به نظر نمی‌رسد که این عفونت از طریق آمیزش جنسی منتقل شود، اما ۱۲-۱۵ درصد از آقایان نیز دچار علائم آن، یعنی سوزش و خارش می‌گردند.
این نوع عفونت با رشد بیش از حد نوعی قارچ در دستگاه تناسلی ایجاد می‌شود. وقتی در میزان باکتری «کاندیدا آلبیکانس» عدم تعادل ایجاد می‌شود، این عفونت به وجود می‌آید.  

استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها به مقدار زیاد و مدت طولانی.باکتری‌های محافظتی دستگاه تناسلی را از بین می‌برند. این باکتری‌ها به طور طبیعی باکتری‌های کاندیدا را متوقف و از رشد زیاد آنها جلوگیری می‌کنند. بنابراین ممکن است بعد از مصرف مدتی آنتی‌بیوتیک، دچار این نوع عفونت شوید.  هم بیماری دیابت و هم بارداری باعث رشد قارچ‌ها می‌شود؛ چرا که در این شرایط ذخیره گلیکوژن در سلول‌های خاصی از دستگاه تناسلی کاهش و قندخون افزایش می‌یابد و به طور کلی خطر عفونت قارچی بیشتر می‌شود.  مصرف قرص‌های ضدبارداری باعث ایجاد تغییراتی در محیط دستگاه تناسلی می‌شوند؛ به طوری که سطح هورمون‌های استروژن افزایش می‌یابد و این تغییرات شرایط را برای رشد قارچ‌ها فراهم می‌کند.  تغییرات هورمونی مثل تخمک‌گذاری، یائسگی و بارداری  استفاده از لباس‌های زیر بسیار تنگ از جنس غیرپنبه و نامناسب که باعث افزایش دما، رطوبت و حساسیت محیط می‌شود.  ضعف سیستم دفاعی بدن بر اثر ایدز و یا بارداری  استفاده از وان کف صابون و اسپری‌های خوشبوکننده برای دستگاه تناسلی  خراشیدگی و التهاب سطح اندام تناسلی  این عفونت در میان افراد چاق و افرادی که در سنین باروری هستند، بیشتر است.   استرس باعث افزایش سطح آدرنالین می‌شود که می‌تواند روی‌ هورمون‌های جنسی اثر بگذارد و منجر به تغییرات دوره قاعدگی و افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی مهبل شود. به علت افزایش ترشح کورتیزول در مواجهه با استرس‌ها و کاهش مقاومت سیستم دفاعی بدن این خطر افزایش می‌یابد. عفونت‌های قارچی به خودی خود خطرناک نیستند، اما در صورت بدبو شدن ترشحات و تغییر رنگ آنها (زردتر شدن)، درد کمر و شکم، استفراغ و تب و بازگشت این علائم بعد از گذشت دو ماه، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

عفونت‌های قارچی یا همان عفونت کاندیدایی مهبل، از شایع‌ترین عفونت‌‌های دستگاه تناسلی هستند که حاصل ایجاد آن، کاندیدا آلبیکانس است. در مهبل، باکتری‌های غیربیماری‌زای طبیعی وجود دارند که از بروز عفونت‌های باکتریایی و قارچی جلوگیری می‌کنند.

ترشحات طبیعی مهبل شفاف، سفید و رقیق (برخی مواقع غلیظ) است؛ اما بویی ندارد و ایجاد سوزش، خارش و التهاب نیز نمی‌کند.

اما عفونت‌های باکتریایی، قارچی، انگلی و عفونت‌های مربوط به دستگاه ادراری که اغلب در خانم‌ها دیده می‌شود، علائم متفاوتی دارند. این ترشحات، سفت، شدید و بدبو می‌شود و تغییر رنگ می‌دهد و میزان ترشحات در زمان تحریک جنسی و دوران بارداری افزایش می‌یابد. این علائم می‌تواند نشان‌دهنده عفونت باشند. عفونت‌های دستگاه تناسلی از شایع‌ترین انوع عفونت‌ها هستند و سالانه افراد بسیاری را به مطب پزشک می‌کشانند، به طوری که از هر پنج زن، حتماً یک نفر به آن دچار می‌شود. مهم‌ترین عامل این عفونت‌ها، قارچ‌ها می‌باشند. همانطور که گفته شد، نام این قارچ کاندیدا آلبیکانس است. این قارچ به طور طبیعی در محیط واژن وجود دارد و وقتی که بسیار زیاد شود، باعث بروز بیماری می‌شود.

با مراجعه به پزشک از شما راجع به موارد زیر سوال می‌شود:  از چه زمانی این تغییرات در شما ایجاد شده است؟  این تغییرات چگونه هستند؟ (از نظر شکل ظاهری)  احساس درد، سوزش و خارش هم دارید؟  آیا همسرتان نیز دچار این شرایط و یا وضعیتی مشابه آن شده است؟  آیا از کاندوم استفاده می‌کنید؟  چه چیزی باعث کاهش علائم و درد می‌شود؟ (دوش گرفتن؟ استفاده از دارو؟)  چه دارویی مصرف می‌کنید؟  آیا صابون و یا سایر مواد خوشبو کننده بدن‌تان را تغییر داده‌اید؟ آیا از لباس‌های زیر و جین‌های بسیار تنگ استفاده می‌کنید و یا جنس لباس‌های‌تان اغلب نایلونی است؟ پزشک شما با در نظر گرفتن نتایج آزمایش ادرار و نمونه‌برداری از دستگاه تناسلی، اقدام به درمان می‌کند. در اغلب مواقع برای اطمینان خاطر بیشتر، «تست pap» نیز از نظر خطر سرطان دهانه رحم انجام می‌شود. درمان بستگی به ارگانیسم ایجاد کننده عفونت دارد. بسته به علت عفونت، ممکن است از قرص‌های ضدقارچی، آنتی‌بیوتیک‌ها و شیاف استفاده شود، در عفونت‌های بسیار شدید، علائم بیماری مدتی پس از مصرف داروها برطرف می‌شود، ولی ممکن است مجدداً بعد از گذشت دوره‌ای بروز کنند.

اگر بعد از عفونت اول، عفونت دوم نیز ایجاد شود، باید سریعاً درصدد درمان آن برآیید. داروها به صورت شیاف یا کرم هستند، به این معنا که با یک پیستون به داخل مهبل فرستاده می‌شوند. این کار باید به مدت یک هفته هر روز انجام شود. این داروها عبارتند از: میکونازول (Miconazole)، تیو کونازول (Tioconazole)، باتوکونازول (butoconazole) و کلوتریمازول (Clotrimazole).  اگر باردار هستید، قبل از مصرف این داروها حتماً با پزشک‌تان مشورت کنید.  اگر علائم بعد از گذشت بیش از یک هفته همچنان ادامه داشتند، به پزشک مراجعه کنید. شاید عفونت شما از نوع بسیار حاد باشد و یا از مشکلات و عفونت‌های دیگری رنج می‌برید.

شیوه‌های مراقبتی در محیط خانواده سال‌هاست که نتایج خوبی داشته‌اند؛ اما پزشکان این شیوه‌ها را چندان تأیید نمی‌کنند.

بسیاری از خانم‌‌ها عادت دارند بعد از اتمام قاعدگی خود را با آب سرکه تمیز کنند. پزشکان این روش پاک کردن را قبول دارند. ۱ تا ۳ قاشق غذاخوری سرکه را در یک‌ چهارم لیتر آب گرم حل کنید و هر روز یک‌ بار به مدت یک هفته با این محلول خود را بشویید. 

ماست بخورید. ماست باعث رشد برخی باکتری‌های خاص مفید می‌شود و از رشد عفونت‌های قارچی جلوگیری می‌کند.  از آنجا که تعادل شیمیایی دستگاه تناسلی بسیار مهم و حساس است، بهتر است به آن اجازه دهید خودش را تمیز کند. این کار به صورت طبیعی از طریق ترشحات مواد مخاطی انجام می‌شود.  سیر، یکی از درمان‌های طبیعی جهت مبارزه با عفونت کاندیدایی است. خواص ضد قارچی، ضدانگلی و ضدویروسی عصاره تازه سیر اثبات شده است. اما اگر دچار دیابت، کاهش قندخون، بی‌خوابی، پیوند اعضا، بیماری پوستی و اختلالات انعقادی هستید و یا در دوران حامگلی و یا شیردهی به سر می‌برید، بهتر است هیچ‌گاه در مصرف سیر زیاده‌روی نکنید. با عصاره سیر هم می‌توانید خود را شستشو دهید. همچنین از کپسول سیر می‌توانید به صورت روزانه استفاده کنید.

دستگاه تناسلی خود را خشک کنید؛ به خصوص بعد از دستشویی و دوش گرفتن.  اگر دچار این وضعیت شده‌اید، بهتر است از خوردن شیرینی‌جات، نوشیدنی‌های شیرین و میوه‌های خشک‌شده بپرهیزید. حداقل هفته‌ای سه بار ماست بخورید؛ زیرا حاوی لاکتو باسیل است.  پس از ادرار و اجابت مزاج همیشه از سمت جلو به عقب خود را بشویید تا باکتری‌های انتهای دستگاه گوارش به ناحیه تناسلی رانده نشود.  لباس‌های زیر خود را از جنس الیاف نخی و پنبه‌ای انتخاب کنید. لباس‌های نایلونی، شلوارهای تنگ جین، مایو و جوراب شلواری نیز این احتمالات را افزایش می‌دهد.  حداقل روزی یکبار، لباس زیر خود را عوض کنید.  به هنگام عادت ماهیانه، مرتباً نوار بهداشتی خود را تعویض کنید و قبل و بعد از این کار دست‌های‌تان را با آب و صابون بشویید.  از شامپوهای ملایم و صابون غیرمعطر و ملایم استفاده کنید.  هیچ‌گاه لباس‌های خیس و مرطوب به تن نکنید.  هیچ‌گاه ادرار خود را نگاه ندارید.  از مصرف خودسرانه و بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها خودداری کنید.  از استرس‌های بی‌مورد دوری کنید.  وزن‌تان را کاهش دهید تا دچار چاقی نشوید.

تحریریه دنیای سلامت

زیبـــا شــو دات کام